หมออารมณ์ดี (Every Living Thing)

หมออารมณ์ดี
Every Living Thing

ผู้เขียน: James Herriot (เจมส์ เฮอร์เรียต)
ผู้แปล: ปาริฉัตร เสมอแข
สำนักพิมพ์: ผีเสื้อ
จำนวนหน้า 383 หน้า
หนังสือมือหนึ่งสภาพเก่า ปกและสันอาจมอมช้ำและมีจุดเหลือง

ราคาปกติ 239 บาท ลดเหลือ 215 บาท
(ราคานี้ยังไม่รวมค่าจัดส่ง)


+++ รายละเอียดหนังสือ +++  [mr06]

รวมเล่มของยิ้มสี่ขา + หมอฮา

ไม่น่าแปลกใจที่หนังสือของเฮอร์เรียตขายดีทั่วโลก เขาเล่าเรื่องเกี่ยวกับสัตว์ ชาวไร่ และประสบการณ์การเป็นสัตวแพทย์ที่มณฑลยอร์คเช่อร์ เรื่องเล่าของเขาอ่านเพลินทั้งสิ้น เฮอร์เรียตมีอารมณ์ขันอ่อนโยน อ่านแล้วสบายใจน่ารื่นรมย์ แม้เรื่องของเขามีทั้งเรื่องตลก เรื่องเศร้า เรื่องให้เอาใจช่วย เรื่องแปลก แต่ทุกเรื่องล้วนแต่ทำให้รู้สึกดีงาม

ชีวิตสัตวแพทย์ของเขาต้องทำงานหนัก ทำงานวันละ ๒๔ ชั่วโมง สัปดาห์ละ ๗ วัน อาจถูกตามตัวเมื่อไรก็ได้ เป็นงานสกปรกเลอะเทอะ เหน็ดเหนื่อย แต่เขารักงานนี้เหลือแสน เขาเล่าอดีตเหล่านี้ด้วยความรัก และไม่ลืมอารมณ์ขัน

เช่นผู้ป่วยตัวหนึ่งที่เป็นหมาอ้วน "หน้าตาบอกบุญไม่รับ แต่แฝงพลังซ่อนเร้นอยู่ภายใน" เฮอร์เรียตบรรยายว่า "หมาอ้วนมักจะเกียจคร้านใจดี" แต่ไม่ใช่หมาตัวนี้ เพราะบุรุษไปรษณีย์และฅนส่งหนังสือพิมพ์ที่ผ่านบริเวณนั้น จะรีบแจวอ้าวไปโดยเร็ว เมื่อเขาต้องรักษาหมาตัวนี้ เขาก็ต้องยอมพ่ายแพ้และตรวจมันห่างๆ เสมอ "ไม่เคยลองทำอะไรโง่ๆ อย่างเช่นวัดปรอทมันสักครั้งเดียว ผมไม่เคยแตะต้องตัวมันเลยในชีวิต" แต่แล้วเขาต้องวางยาสลบเพื่อผ่าตัดติ่งเนื้อ น่าเอาใจช่วยว่าเขาจะทำได้สำเร็จหรือไม่

เฮอร์เรียตบอกเสมอว่าโชคดีที่ได้เป็นสัตวแพทย์ในแถบถิ่นขุนเขาแห่งมณฑลยอร์คเช่อร์ เขาบรรยายสถานที่นี้งดงามเหลือใจ

เรื่องของเขาอ่านได้ครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นนักเขียนพิเศษผู้หนึ่งที่เขียนเรื่องดีทุกเรื่องไป โชคดีที่เขาลงมือเขียนหนังสือ และเล่าเรื่องราวน่ารักเหล่านี้ให้เราได้อ่าน

ใครที่ยังไม่รู้จักเขา อยากแนะนำด้วยใจว่าลองอ่านเรื่องของเขาสักเรื่องดูเถิด แล้วคุณจะรักเสน่ห์ในเรื่องเล่าของเขา

-- สำนักพิมพ์ผีเสื้อ (ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)

++++++++++++++++

"เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ผมต้องแจวอ้าวไปให้พ้นบ้านไร่แห่งหนึ่ง หลังจากตรวจสัตว์ แล้วถูกด่าว่าอย่างเคียดแค้นชิงชัง อย่างสาดเสียเทเสีย ไม่ต่างจากหมาตามถนน---แล้วดูสิ เวลานี้ คุณนายพัมฟรีย์กับรู้ธกำลังส่งยิ้มและโบกมือให้ผมอยู่ที่ประตูหน้าบ้าน ส่วนทริคกี้กระโดดขึ้นนั่งหลังหน้าต่างกระจกบานเดิม หน้าตาเหมือนกำลังหัวเราะร่า พลางเห่าร่ำลาผม ม่านหน้าต่างไหวไปมาด้วยแรงกระดิกหางของมัน

กระเพาะของผมอุ่นด้วยเหล้าเชอร์รี่และขนมปังกรอบรสอร่อย แถมยังหอบชุดสูทสวยงามกลับบ้านอีกแน่ะ---หนนี้ไม่ใช่หนแรกหรอกครับ ที่ผมนึกขอบใจอาชีพสัตวแพทย์ ที่ทำให้ได้พบรสชาติอันหลากหลายยิ่งนักในชีวิต"

-- จากเรื่อง คำหวานของคุณนาย