แคทแอนด์เม้าส์ (Cat & Mouse) (Alex Cross Series #4) (โปรดอ่านรายละเอียด)

แคทแอนด์เม้าส์
Cat & Mouse
ชุด Alex Cross Series #4

ผลงานของ เจมส์ แพตเตอร์สัน (James Patterson)
แปลโดย สุวิทย์ ขาวปลอด
หนังสือมือหนึ่งสภาพดี สันอาจเริ่มมีจุดเหลือง

+++ รายละเอียดหนังสือ +++

ตอนที่ 4 ในหนังสือชุดยอดนักสืบอเล็กซ์ ครอส

5 ข้อขอเล่า หลังอ่าน แคทแอนด์เม้าส์ (Cat and Mouse)

1) เป็นเรื่องต่อจาก Jack and Jill ครับ คราวนี้อเล็กซ์ ครอส ตำรวจยอดนักสืบต้องเผชิญกับศัตรูคู่อาฆาต "แกรี่ โซเนจิ" ที่อเล็กซ์เคยสยบเมื่อหลายปีก่อน และครั้งนี้แกรี่กลับมาพร้อมเป้าหมายที่จะให้ครอบครัวครอสตายทั้งบ้าน!

ยังไม่พอครับ ยังมีอีกหนึ่งฆาตกรที่ชื่อ "มิสเตอร์สมิธ" ที่ฆ่าคนมาเป็นสิบและสามารถหนีรอดไปได้ทุกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ

2) ความสนุกของเล่มนี้ผมว่ามากขึ้นกว่า Jack and Jill ครับ เพราะการลงมือทั้งของแกรี่และมิสเตอร์สมิธต่างก็รุนแรง เลือดเย็น และไร้ร่องรอย แต่กระนั้นพวกพี่แกก็ยังพยายามทิ้งร่อยรอยเพื่อท้าตำรวจว่า "แน่จริงก็จับให้ได้ซะทีสิ" ซึ่งอะไรเหล่านี้เพิ่มดีกรีความน่าติดตามได้อย่างดีครับ เพราะใจหนึ่งเราก็เชียร์อเล็กซ์ แต่อีกใจก็อดไม่ได้ที่จะอยากเห็นเจ้าฆาตกร "โชว์เหนือ" หลบหนีหลังลงมือแล้ว

ถือเป็นลูกเล่นที่แฟนนิยายสืบสวนน่าจะชอบครับ ยั่วให้เราเอาใจช่วยพระเอกและสนใจผู้ร้ายไปในเวลาเดียวกัน

3) การเดินเรื่องในตอนนี้ถือว่าน่าสนใจ เพราะพอเดินเรื่องไปครึ่งหนึ่งเราก็จะเกิดคำถามครับว่า "อ้าว แล้วเรื่องมันจะไปทางไหนต่อล่ะ" ใช่ครับ ในเล่มนี้ไม่ใช่แค่อเล็กซ์สืบๆๆๆ ล่าๆๆๆ แล้วก็จบ มันมีจุดพลิกผันมากกว่านั้น ซึ่งถือเป็นลูกเล่นที่ได้รสชาติไม่น้อย

4) นิยายของ James Patterson มีจุดเด่นชนิดหนึ่งคือ การสะท้อนสังคมและสะท้อนให้เห็น "อีกรูปแบบหนึ่งของความเป็นคน" ผ่านตัวฆาตกร

เพราะฆาตกรในเรื่องต่างก็มีปม มีอะไรบางอย่างผลักดัน (หรือ "ยันถีบ") ให้เขาหรือเธอกลายเป็นฆาตกร แน่นอนครับว่าในมุมหนึ่งพวกเขาเลือกเองที่จะทำเช่นนั้น แต่สิ่งน่าสนใจที่ Patterson ชอบสอดแทรกเสมอคือ การตั้งคำถามใส่หัวเราว่า "แล้วเพราะอะไรล่ะ แล้วเพราะชุดความคิดแบบไหนล่ะ ที่ทำให้ใครสักคนฆ่าใครอีกคนได้"

คนประเภทนี้ (ประเภทที่เป็นฆาตกร) มีจริงครับ ชุดความคิดที่บิดเบี้ยวบางประการอาจเป็นดั่งคัมภีร์ชีวิตของคนเหล่านี้ เขารู้สึกว่าการทำแบบนั้นแหละมันใช่ ทำแบบนั้นแหละคือทางออก ทำแบบนั้นแหละคือสิ่งที่มีความหมาย... ถ้าเขาคิดแล้วไม่ยุ่งกับใครก็เรื่องหนึ่ง แต่ถ้าคิดแล้วระรานชีวิตคนอื่น นี่แหละครับคือปัญหาที่น่าพิจารณา

พูดถึงตรงนี้ก็คิดถึงหนังสือ "เลี้ยงลูกอย่างไร ไม่ให้เป็นฆาตกร" ของคุณสรจักรขึ้นมาทันที

5) ***ข้อนี้ใครยังไม่อ่านผมว่าอย่าเพิ่งอ่านนะครับ มันอาจเป็นการสปอยล์สำหรับใครหลายคน ดังนั้นจบแค่บรรทัดนี้แล้วไปหามาอ่านก่อนครับ ขอย้ำว่าถ้าชอบแนวสืบสวนผสมจิตวิทยาผมแนะนำเล่มนี้ แต่หากไม่สันทัดก็ไม่ว่ากัน***

*************************************************************

ลึกๆ ผมมองว่าประเด็นหนึ่งที่น่าขบคิดคือ "เรื่องการข้ามผ่านอดีตที่เจ็บปวด ที่สูญเสีย หรือผิดหวัง"

ถ้าสังเกตจะพบว่าแกรี่และมิสเตอร์สมิธต่างก็มีปมบางอย่างจากอดีตที่ตามมาหลอกหลอน มาส่งผลต่อการกระทำจนถึงปัจจุบัน แต่ไม่ว่าพวกเขาจะฆ่าใครแค่ไหน อดีตนั้นก็ไม่จางไป

"เพราะพวกเขาเลือกฆ่าคน อันเนื่องจากอิทธิพลของอดีต แต่ไม่เลือกที่จะฆ่าอดีต เพื่อปลดปล่อยตัวเอง"

และเมื่อถึงที่สุด อดีตก็กลืนกินพวกเขา... อดีตทำให้ปัจจุบันกลายเป็นทางตันที่จองจำพวกเขาไว้

แต่ขณะเดียวกันเราจะเห็นเรื่องของอเล็กซ์และคริสติน พวกเขาก็มีอดีตที่ไม่ต่างกัน (ต่างก็เสียคนรักคนเก่าไปแบบไม่ตั้งตัว) ในบางขณะ อดีตนั้นก็ส่งผลให้ความสุขที่พวกเขามีสลายไป...

นั่นล่ะครับ มุขเดิมๆ ของชีวิตคน เราต้องก้าวข้ามอดีตให้เป็นก่อน เมื่อนั้นปัจจุบันจึงจะเป็นประตูเปิดไปสู่อนาคตได้

******************************************************************

ว่าจะไม่ยาว ยาวจนได้

เอาเป็นว่า เล่มนี้คอนิยายสืบสวนผสมจิตวิทยาไม่ควรพลาดครับ